Rozdział piąty!
W poprzednim rozdziale.
Przkręciłaś się na drugą strone i otworzyłaś oczy a wtedy ujrzałaś duże orzechowe tęczówki.
- Dzień dobry :)- powiedział Minho.
Od tego czasu mineły 4 dni częato spotykałaś się z Minho, a Dara z Tae.
Poprzedniego dnia byłaś na randce z Minho pijajni weszliście do twojego pokoju i położyliście się do łóżka jakoś w tym momencie straciłaś film.
Niedzielny poranek odwracasz się na drugi bok i otwierasz oczy a przy tobie leży nagi Min.
Na początku byłaś skołowana, głowa bolała cię nie miłosiernie zaczęłaś akładać w całość wspomnienia z wczorajszej nocy ale po tym jak położyłaś się do łóżka nic nie pamiętałaś. Nie pewna odskoczyłaś od niego jak oparzona i spadłaś z łóżka, a razem z Tobą cała pościel...
- Mi... Minho oppa?!
-Cssii.- przycianął palec do twoich ust i pokazał lekkim machnieciem głowy, że obok śpią razem Dara i Tae.
- A...a..a..ale jak ty się tu znalazłeś?-zapytałaś zbita z tropu.
- No tak jakoś wyszło. Po tym jak cię odprowadziłem, wypiliśmy troche i ...
- I? I co dalej?!
- I byłaś bardzo ale to bardzo dobra, musimy to powtórzyć.- uśmiechnął się i puścił oczko w twoją stronę.
- Oppa!- wyglądałaś jakbyś miała się zaraz rozłakać.
- Nie wierzysz mi?
- Nie to nie możliwe...- mówiłaś płaczliwym tonem.
- Jak to? to skąd miałbym to?- wzkał miejsce gdzie były ślady szminki.
- Nie, nie nie ale jak?- rozpłakałaś się już na dobre.
- Nie płacz żartowałem!- Krzyknął i przytulił cię.
Nagle zaczęłaś się śmiać.
- Co się dzieje?- zapytał skołowany.
- haha Minho oppa wiem, że żartowałeś! A to była nauczka!
- No nie... Teraz to przesadziłaś!- krzyknął poczym zaczął cię łaskotać.
-Minho... Przestań proszę...!
- Nie ma mowy!
Nie przestał.
- Co tu się wyprawia!
Oboje spojrzeliście na Dare która siedziała na łóżku ze wściekłą miną.
- Czemu hałasujecie o tak wczesnej godzinie co?!
- Przpraszamy!- krzyneliście w tym samym czasie.
Wtedy wstał Taemin, był rozczochrany bez koszulki i w samych bokserkach usiadł na łóżku ze skołowaną miną.
- Co tu się dzieje?- zapytał.
- Nie nic!- Dara, Minho i _____ krzykneli razem.
Zapadła cisza.
- Ale Tae dlaczego tu jesteś?- zaptał Min.
- Ahhh no bo... To wiesz... A co ja ci się będę tłumaczył! Lepiej powiedz jak ty tu trafiłeś?
- Nie odpowiedziałeś mi więc nie oczekuj tego ode mnie.
- Ej nie ważne jak się tu znaleźliście, bardziej mnie interesuje czy wasz menager nie będzie zły jak się dowie, że nie wróciliście na noc do domu.- powiedziała Dara.
- Hyung! Zbieramy się!
Dara i _____ obserwowały jak ta dwójka krząta się po pokoju szukając ubrań.
Kiedy mieli już wychodzić Tae nagle się zawrócił i pocałował Dare w usta.
- Do zobaczenia Di!
Minho spojrzał na ciebie uśmiechnął się i wyszedł.
- I jak tam noc z Minho oppa~~?- zapytała drocząc się z tobą.
- Do niczego nie doszło...
- Jesteś smutna z tego powodu?
-.... No nie ważne powiedz jak tam z Minnie?
- Jest super! Nawet lepszy niż go sobie wyobrażałam! Haha chyba się zakochałam!
Leżałyście na łóżku śmiejąc się.
- Jedno mnie ciekawi Dara.
- No co?
- Jak daleko zaszliście?
- Nie ważne!- spaliła buraka.
Znów wybuchł śmiech.
-Dara ale wiesz co?
-?
- Gamsa-hamnida~
- Za co?
- Jak to za co? Gdyby nie ty nigdy bym go nie poznała...
- A to! Nie dziękuj.- odpowiedziała lekko się uśmiechając i przytuliła cię.
Tak tuląc się znów zasnęłyście.
Obudziły was telefony które wydały dźwięk przychodzącej wiadomości.
Sprawdziłyście treść.
- I jak? - pierwsza zapytała Dara.
- Minho ma wolny grafik na weekend chce żebym z nim gdzieś pojechała.
-A jak u ciebie?
- Nie ważne...
- Jak to?
- ....
- Dara co się stało? Od kogo była ta wiadomość?
- Mama napisała, że tata zachorował i leży w szpitalu muszę wracać...
- Wróce z tobą!
- Nie ma mowy! Ty zostań, z Oppa ci się układa, ja poprostu przebukuje bilet i wróce do domu jeszcze przed weekendem.
- A co z Tae?
- I tak niedługo musiałabym wrócić, a ta przygoda musiałaby się skończyć.
- Ale... Nie mów tak może on traktuje to na poważnie...
- Jesteśmy tu dopiero tydzień! Ty i Minho to możliwe ale ja i Tae to nie to samo on jest gwiazdą tu! A ja!? Ja jestem gwiazdą w Polsce mam swoich fanów nie moge tego rzucić i wyjechać do Korei i tu zostać...
- No tak czasami o tym zapominam... Jesteś moją siostrą ale też przyjaciółką dlatego traktuje cię normalnie.
- Wiem i za to ci dziękuję!- przytuliła cię mocno.
- Dara?
- Ymm?
- Umiesz angielski prawda?
- Nie!
- Prawda nie oszukuj!
- No dobra umiem ale wstydze się rozmawiać po angielsku...
- Co ty na to, że przez ten czas jaki tu będziesz to jeszcze trochę się zabawimy?
- Jasne!
Nastał wieczór a razem z nim zaczęła się następna impreza, dużo tańczyłyście, Dara dużo wypiła. Siedziałyście przy stoliku i popijaliście kolejne drinki po czym Dara wyrwała się znów na parkiet.
- Cześć śliczna! Widzę, że umiesz się bawić.- zaczął pieprzyć jakiś typ który podbił do Dary.
- Spadaj!
- Nie daj się prosić! No delej zabaw się ze mną!
- Nie ma mowy! Odejdź ode mnie!
- Ej! Ty! Za kogo ty się uważasz co?! Zaczeli się szarpać, ciągnął ją do magazynku, ale ona wciąż się opierała, widziałaś to ale nikt nie chciał ci pomóc wtedy zauważyłaś, że podszedł do nich chłopak nie byłaś pewna kto to podeszłaś bliżej. To był Tae, zaczął kłócić się z tamtym chłopakiem. Po chwili zaczęła się bójka, zakończyła się interwencją ochrony tamten chłopak zwiał, a Tae pojechał z Darą do hotelu zostawiając cię z Minho.
- Dara co ci odbiło! Czemu tyle wypiłaś!?
- Nie twoja sprawa!
- Jak to nie moja? Czyli co nie mam prawa wiedzieć co trapi moją ukochaną?! Co to za wymysł!?
- Ukochaną?
-Tak ukochaną...
- Tae...
Rozpłakała się. Maknae odrazu ją przytulił i zaczął uspokajać.
- Już dobrze nie płacz Di... Proszę...
Wtedy Dara zaczęła go całować łapczywie, jakby to był ostatni raz, jakby miała już go więcej nie zobaczyć. Spędzili razem noc, gdy chłopak obudził się rano jej już nie było...
Na szfce nocnej leżał liścik.
-------------------------------
| Musiałam wyjechać dziękuję |
| za ten wspaniały czas i |
| uczucie jakim mnie |
| obdażyłeś.... |
| żegnaj. |
| Dara. |
-------------------------------
Po tym incydencie Taemin ciągle był smutny, cierpiał, częato pił, ale przed fanami musiał to ukrywać, smutek zjadał go od środka. A Dara? Ona nie miała się lepiej ciągle płakała, chodziła pogrążona we własnych myślach, mało jadła straciła na wadze jej fani marywili się o nią ale ona mówiła, że wszstko jest dobrze, że to przez napięty grafik to wszystko. Na szczęście jej tata wyzdrowiał, ale ona już nie wróciła do Korei. Do niedawna wysyłała ci listy, że nadal go kocha, że tęskni. Opowiadała ci o fanach i rodzinie, życzyła ci szczęścia z Minho. Ostatnio pisałaś jej o waszym ślubie, była oczarowana tym co cię spotkało. Od miesiąca do ciebie nie pisała nie wiem co się z nią dzieje, wysyłałam do niej listy z wiadomością o twoim stanie ale były zwroty możliwe, że przeprowadziła się nie wiem....
- Yoo Jeong możesz mi jeszcze poopowiadać coś z moich wspomnień?- zapytałaś.
- Jasne pamiętam wszystko o czym mi kiedyś mówiłaś...
- Czy moje życie było dobre?
- Tak było wspaniałe, zawsze byłaś szczęśliwa.
- A powiesz mi w końcu jak to się stało, że tu wylądowałam?
- Dobrze... Wracałaś do domu z kolacji z producentem filmowym, miałaś podpisać z nim kontrakt na nakręcenie nowej dramy, siedziałaś jako pasażer kierował twój szofer... Strasznie wtedy padało... Kierowca ciężarówki jechał pijany z zepsutymi wycieraczkami. Nie widział nic przez deszcz i wtedy udeżył w was, byłaś w stanie krytycznym. Leżałaś w śpiączce, Minho codziennie siedział przy tobie, nie chciał jeść, spać... Wszyscy namawiali go żeby cię zostawił i poszedł spać chociaż na godzinkę, w końcu go namówiliśmy.
- My?
- Tak ja, mama, tata, menager, członkowie zespołu.
- Dobrze kontynuuj.
- no więc kiedy go nie było twój stan się pogorszył, lekarze walczyli o twoje życie kiedy twój stan się ustabilizował i się wybudziłaś. Lekarz postawił diagnozę. Powiedział, że masz amnezję.
Minho przechodził trudny okres, jak my wszyscy. Nikogo z nas nie pamiętałaś jadyne imie które znałaś to imie twojej siostry.
- Czyli to było tak... Powiedz mi gdzie jeat Minho?
- Niedługo powinien tu być.- odpowiedziała się uśmiechnęła.
Wtedy drzwi się otworzył stanął w nich Minho i... Dara.
- Poznajesz ją?- zapytał po chwili.
- Dara?
- Tak! _____. Przepraszam, że cię zostawiłam. Przepraszam, że nie pisałam do ciebie!- Cały czas mówiła przez łzy.
- Podejdź tu.
- Tak?
- Jak mogłaś wtedy wyjechać?! Jak mogłaś go zostawić?! Cierpiałaś w takim samym stopniu co on! Dlaczego?
- Przepraszam byłam głupia!- odpowiedziała przez łzy.
Po sali rozszedł się plask.
- Zasłóżyłam- odpowiedziała trzymając się za policzek.- Zasłóżyłam...
- Skoro wiesz dlaczego to zrobiłam to idź do niego! Czemu dalej tu stoisz?- powiedziałaś- Skarbie gdzie on jest teraz?- Zapytała Minho.
- Pewnie w wytwórni w sali do ćwiczeń...- odpowiedział po chwili namysłu.
-Idź!
- Dziękuję _____.
Biegła tam ile tchu w płucach. Staneła w drzwiach sali. Zobaczyła go. Siedział mokry od potu w kącie sali. Podzeszła powoli, przyklękła naprzeciw niego. Spojrzał na nią...
Patrzyli sobie w oczy przekazując sobie tym sposobem wszystkie lata kiedy byli od siebie oddaleni.
- W końcu...- mówiąc to przytulił ją mocno.
- Wróciłam..
Patrzył się na nią badał wzrokiem jej twarz która pozostała taka sama przez ten czas po czym pocałował ją namiętnie trzymając w ramionach.
Fin!
Mam nadzieję, że się spodobało! Wiem, że nie tego oczekiwaliście po zakończeniu, ale nawet ja nie wiedziałam, że takie ono będzie. Nie wiem co tu więcej napisać... �� No chyba tylko tyle, że życze miłego czytania i licze na krytykę jak i miłe słowa :) Tak oto zakończyła się nasza niespodziewana miłość! Niedługo zaczne pisać rozdziały nowego opo dla mojej kochanej dongseang! Delfin szykuj się! To będzie coś, a jeśli nie to rezygnuje z prowadzenia blogu ;D Fighting! \(^,^)/
Taeminnie.
